ترمذی از علمای اهل سنت است. در جوانی پرستار مادر بود و برایش شرایطی پیش آمد که به شهر دیگر برای تحصیل برود. اما به خاطر مراقبت از مادر از این موقعیت چشم پوشید. با این حال گاهی به حال خود افسوس می خورد که از پیشرفت بازمانده است. یک بار که مشغول گریه بود، شخصی او را دید و از حالش پرسید. او نیز وصف خود را باز گفت که دوستانم عالم برمی گردند ولی من جاهل می مانم. آن شخص گفت: "می خواهی در همین شهر خودت من تو را تعلیم دهم؟" او بسیار خوشحال شد و نزد همان شخص آموزش دید. همان ازخود گذشتگی به خاطر مادر او را بر بسیاری از علما نیز برتری داد.
